mola

Ech... chyba zostaje mi kupić sobie kozę

Kontynuując tematy - około ogrodowe: @andyopole może znasz jakiś sposób na pozbycie się podagrycznika z ogrodu? Round-upem nie zleję, bo jest go za dużo, a dziecko mi biega boso po chwaście, wczoraj wzięłam się za wykopywanie, ale przypuszczam, że za tydzień będzie jak było. Może można coś posadzić, co by było równie agresywne, a lepiej się usuwało? Zawodowiec ogrodowy zalecił wywiezienie chwasta razem z ziemią z całego ogrodu, ale koszt za duży jak na ogródek wynajmowany.

@ilon ubiegam się o research scientist w dużym i bardzo znanym w mojej dziedzinie projekcie, lokalny uniwerek właśnie zdecydował się dołączyć i szukają człowieka, który będzie w tym działał @Patipitts na pewno się pochwalę, ewentualnie dam znać, że piję z rozpaczy dzięki za dobre słowo

Ja właśnie zakończyłam rozmowę o pracę... Jestem wypruta intelektualnie i czeka mnie co najmniej tydzień czekania na odpowiedź, ale praca wymarzona... Także też wieczorem wino otworzę, trochę dla uspokojenia nerwów, troszeczkę, żeby pocelebrować, bo na moje poszło dobrze. @Patipitts toast na okoliczność dobrych wyników futrzaka też wzniosę

Kiedyś robiąc zakupy z kuzynką w PL, dostałam od niej tekst, żebym się tak nie uśmiechała do ludzi, bo mnie wezmą za wariatkę Było to jakoś po półtora roku życia w USA

Zajrzałam, przeczytałam. Mam mieszane uczucia, tu Holokaust, tam Skłodowska, Sobieski i Chopin. Co oni mają wspólnego z Holocaustem? Korczak Ziółkowski urodził się i całe życie spędził w USA, także nie wiem czy pasuje do obrazka. Do tego zmaltretowany facet wylewający gorzkie żale. Wybacz, ale do mnie to nie przemawia. Co do Żabińskich, to USA nie potrzebowały kampanii, żeby tę historię opowiedzieć. Hollywood zrobił o tym film sam, polecam poszukać "Zookeeper's Wife", premiera była w 2017r. Aktorzy amerykańscy krążyli po telewizjach śniadaniowych i opowiadali historię Żabińskich. Starałam się doszukać, czy polska strona w jakikolwiek sposób wspierała oficjalnie lub promowała ten film i nie mogę się takiej informacji doszukać.

A ja nie mówię, że Amerykanin się wygłupił. USA w końcu do wojny przystąpiły w 1941.

A ja, podejrzewam że jak wiele osób z tego forum, wykonuję pracę u podstaw bez specjalnych akcji. Dzieciom amerykańskich znajomych w prezencie daję książki Mizielińskich (są w tłumaczeniach), tym interesującym się kinem przywożę na DVD "Młyn i krzyż", kiedyś udało mi się kupić za grosze tłumaczenie "Cyberiady" Lema, które też trafiło przy okazji do osoby lubiącej takie klimaty. Na 11 listopada wyprawiamy kolację i serwujemy tradycyjną gęś, okazja zazwyczaj prowadzi do luźnej dyskusji o tradycjach i historii polskiej. Ostatnio doktorantka z muzyki poprosiła mnie o pomoc przy pieśniach Chopina. To temat jej pracy dyplomowej i na obronie chce jedną zaśpiewać po polsku. Przeciętny Amerykanin pojęcia nie ma o Polsce współczesnej, a co dopiero zawiłościach historii. Ostatnio zostałam zapytana, czy to prawda, że chicagowska Polonia jest bardziej liczna niż ludność Polski. Było to pytanie na serio i bez złośliwości. Zadała je osoba wykształcona. Kiedyś też na uniwersytecie podawano mi kod do jednego z labów: 1939. Mówię, łatwo zapamiętać, początek II WŚ. Amerykanin mi mówi, no co ty, II wojna to od 1941go. Także gmeranie w historii i polityce zostawiam historykom i politykom. Prostowanie nieprawdy, nieścisłości - dyplomacji. A ja działam jak wyżej.

Jak w USA kupowaliśmy samochód i powiedzieliśmy, że w PL mieliśmy diesla, to dostaliśmy pytanie, czy mąż to kierowca ciężarówki . Mieliśmy w PL Renault megane II

Ja muszę załatwić coś w kwiaciarni. Czekam do przyszłego tygodnia. Na walentynki kwiaty już wyprzedane, następna dostawa pójdzie na okazję "przepraszam, że zapomniałem o Walentynkach"

No to zapraszam. W tym roku testuję te: https://www.mojewypieki.com/przepis/paczki-tiramisu

Siedzę i myślę nad pączkami. Ile, jakie, z czym, kogo zaprosić...

Internety twierdzą, że w 2017 urodziło się w PL 93 Brajanów (w 2016 ponad 300, także spory spadek) i 24 Kewinów. Dżesik na 2017 tylko 15, ale i tak o cztery więcej niż w 2016

Najtrudniejsza część podróży to nie umrzeć z nudów w samolocie. I tak jak pisał andyopole - na lotniskach naprawdę trzeba się postarać, żeby zbłądzić. Jeśli nie czujesz się komfortowo z angielskim, to możesz sobie przygotować i przećwiczyć odpowiedzi na pytania typu: co Cię sprowadza do stanów, na ile przyjechałeś, gdzie się zatrzymujesz i co zamierzasz tu robić. Nawet jeśli imigracyjny będzie miał kłopoty z dogadaniem się z Tobą, to poprosi kogoś z kolejki o tłumaczenie (parę razy zdarzało mi się robić za tłumacza).

Jako mama ząbkującego roczniaka idę spać przed 22 Najlepszego!